اروند 1

عصر روز بیستم بهمن ١٣۶۴، نخلستان‌های حاشیهٔ اروند
غروب نزدیک می‌شود و تو گویی تقدیر زمین از همین حاشیهٔ اروندرود است که تعیین می‌گردد. و مگر به‌راستی جز این است؟
بچه‌ها آماده و مسلح، با کوله‌پشتی و پتو و جلیقه‌های نجات، در میان نخلستان‌های حاشیهٔ اروند، آخرین ساعات روز را به سوی پایان خوش انتظار طی می‌کنند. این‌ها بچه‌های قرن پانزدهم هجری قمری هستند؛ هم آنان که کرهٔ زمین قرن‌هاست انتظار آنان را می‌کشد تا بر خاک بلادیدهٔ این سیاره قدم گذارند و عصر ظلمت و بی‌خبری را به پایان برسانند...